کاربرد روش شبکه های عصبی مصنوعی و ماشین های بردار پشتیبان در تحلیل دینامیکی اندرکنش سازه و خاک

اندرکنش خاک و سازه همواره خصوصاً در چند دهه اخیر از مسایل مهم و دغدغه های اصلی مهندسان بوده است. تلاشهای فراوانی برای لحاظ کردن اثرات اندرکنش خاک و سازه بر مشخصات دینامیکی سازه صورت گرفته است. اما این تلاشها عمدتاً به صورت روشهای اجرایی که مورد استفاده عموم مهندسان واقع شود نینجامیده است. از طرفی در چند دهه اخیر روشهای جدیدی برای حل مسایل دشوار مهندسی ارایه شده است که مستقیماً بر داده ها و اطلاعات تجربی یا آزمایشگاهی استوارند. هدف از انجام این تحقیق بررسی کاربرد دو روش مهم از این دسته روشها موسوم به روش شبکه های عصبی مصنوعی و روش ماشین های بردار پشتیبان است. در این رساله نشان داده خواهد شد که می توان به استفاده از روشهای داده محور در حل مسایل مهندسی به طور جدی و اساسی امیدوار بود. نتایج، حکایت از ارزشمندی انجام آزمایشات متعدد، هر چند پرهزینه و وقت گیر، به منظور یافتن روابط کاربردی با روشهای داده محور دارد. در ادامه مطالب پیش رو با استفاده از نتایج تجربی و آزمایشگاهی مجموعاً هشت مدل مختلفِ بهینه برای شبیه سازی چهار متغیر اساسی، طراحی و ارایه می شود. هر چند نتایج چهار مدل بسیار خوب ارزیابی می شود، اما دلایلی نیز برای نتایج نامناسب چهار مدل دیگر ارایه می شود